18 Mart ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜ ve ÇANAKKALE DENİZ ZAFERİNİN 100.YILI KUTLU OLSUN

[HaniBanaDemiş]

Ynt: 18 Mart ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜ ve ÇANAKKALE DENİZ ZAFERİNİN 100.YILI KUTLU OLSUN

Çanakkale Savaşı'nın ne kadar şiddetli ve Türk tarihi için ne kadar önemli olduğunu iki tarafın toplam zayiatının (ölü, yaralı ve kayıp) 250000+250000=500000 kişi olduğunu öğrendiğimde daha iyi anlamıştım. Tekrarladıkça tüylerim diken diken oluyor: Küçücük bir yarımadada toplam zayiat yarım milyon. Karşılaştırma olarak Kurtuluş Savaşı'ndaki zayiatımız yaklaşık 100000 kişidir.

Allah şehitlerimizin ve Yüce Kumandan Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün mekanını cennetin en üst kademesi olarak nasip etsin.

[bilgecem]

Ynt: 18 Mart ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜ ve ÇANAKKALE DENİZ ZAFERİNİN 100.YILI KUTLU OLSUN

https://www.facebook.com/video.php?v=462648987095240

Allah bizleri onların şefaatinden mahrum eylemesin.

[Erhktn]

Ynt: 18 Mart ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜ ve ÇANAKKALE DENİZ ZAFERİNİN 100.YILI KUTLU OLSUN

Yıl 1915
18'indeyiz Martın.
Kendine gel biraz!
Pek tekin değildi Çanakkale'nin suyu,
Geçilmez bu boğaz...
Geçilmez bu boğaz...
Bizi
Ne topun yıldırır,
Ne kurşunun.
Çünkü artık
Başladı cengimiz.
Er meydanında bulunmaz dengimiz...
Sen misin Mustafa Kemal'im ileri diyen?
İşte fırladık siperden.
Sırtına yüklenmiş kahraman
Seyit 276 kiloluk mermiyi,
Koşuyor bataryasına ateşler içinden.
Bu mermi denizlere gömecek Elizabet'i Buvet'i...
Yanıyor bugün Anafartalar yanıyor,
Denizler yanıyor,
Dağlar yanıyor.
Zafer bizimdir artık
Düşman zırhlıları batıyor...
Türk'üm,
Muzaffer olarak doğmuşuz bir kere.
Bir karış toprak uğruna Kimimiz şehit oluruz.
Kimimiz gazi.
Hiç değişmez bu yazı.
Dünyada her yer geçilir belki
Lâkin geçilmez Çanakkale Boğazı..

Ruhları Şad Olsun
Yattıkları yer Nurlarla Dolsun...
Yüce ALLAH' ımın Cenneti Mekanları Olsun...

[YK34]

Ynt: 18 Mart ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜ ve ÇANAKKALE DENİZ ZAFERİNİN 100.YILI KUTLU OLSUN

Seni anlatmaya yetmez bu diller
Senin tarihini bilmez bu eller
Seninle ölmeye vaat edenler
Toprağın altında rahat edendir
Çanakkalem o ne büyük zaferdir

Yirmi bir düşmana bir türk biçilir
Uğrunda çarpışan erler seçilir
Bu destan için bir anıt dikilir
Üstüne şanlı al bayrak dikilir
Çanakkalem o ne büyük zaferdir

Zaferden zafere gark olan günler
Yediden yetmişe verdi ümitler
Toprağa sarılan canım bedenler
Yılmadan ölümle raks edenlerdir
Çanakkalem o ne büyük zaferdir

Denizde karada çarpışan asker
Vurulmuş yinede bu derdi çeker
Kutsaldır yücedir vatan her sefer
Nusretin düşmanı yardığı yerdir
Çanakkalem o ne büyük zaferdir

Dağlardan inen bu şanlı melekler
Karışan şafakta verir bize fer
Senindir bu zafer sevin muzaffer
Şanının adının konduğu gündür
Çanakkalem o ne büyük zaferdir

İlkbahar sabahı açılan güller
Sevgi bahçesine konmayı bekler
Bir toprak uğruna ezilen erler
Şehitler tahtında Rabbe gülendir
Çanakkalem o ne büyük zaferdir

Tazecik zihinler bu günü beller
Yıkılmaz çanakkalem yıkılmaz derler
Ecdadın kanıdır sulanan yerler
Her şey vatan için şeref içindir
Çanakkalem o ne büyük zaferdir

O gün bir buluttur kendine çeken
O gün bir umuttur mahvolup giden
O mucize ile hayrete düşen
Denize dökülen düşman şahittir
Çanakkalem o ne büyük zaferdir


Yüce rabbim bütün şehitlerimizin mekanını cennet eylesin

[denz]

Ynt: 18 Mart ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜ ve ÇANAKKALE DENİZ ZAFERİNİN 100.YILI KUTLU OLSUN

https://youtu.be/8RjVaJJp0pc

BİR BAYRAK RÜZGAR BEKLİYOR

Şehitler tepesi boş değil,
Biri var bekliyor.
Ve bir göğüs, nefes almak için;
Rüzgar bekliyor.
Türbesi yakışmış bu kutlu tepeye;
Yattığı toprak belli,
Tuttuğu bayrak belli,
Kim demiş meçhul asker diye?

Destanını yapmış, kasideye kanmış.
Bir el ki; ahretten uzanmış,
Edeple gelip birer birer öpsün diye fâniler!
Öpelim temizse dudaklarımız,
Fakat basmasın toprağa temiz değilse ayaklarımız.
Rüzgarını kesmesin gövdeler
Sesinden yüksek çıkmasın nutuklar, kasîdeler.

Geri gitsin alkışlar geri,
Geri gitsin ellerin yapma çiçekleri!
Ona oğullardan, analardan dilekler yeter,
Yazın sarı, kışın beyaz çiçekler yeter!
Söyledi söyleyenler demin,
Gel süngülü yiğit alkışlasınlar
Şimdi sen söyle, söz senin.

Şehitler tepesi boş değil,
Toprağını kahramanlar bekliyor!
Ve bir bayrak dalgalanmak için;
Rüzgar bekliyor!
Destanı öksüz, sükûtu derin meçhul askerin;
Türbesi yakışmış bu kutlu tepeye
Yattığı toprak belli,
Tuttuğu bayrak belli,
Kim demiş meçhul asker diye? ...

Arif Nihat Asya

[Mlh]

Ynt: 18 Mart ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜ ve ÇANAKKALE DENİZ ZAFERİNİN 100.YILI KUTLU OLSUN

"Vurulmuş tertemiz alından uzanmış yatıyor, bir hilal uğruna ya rab ne güneşler batıyor."

Yüce kahramanlarımızın ruhları şad, mekanları firdevs-i a'la olsun inşallah.

[Seyyah]

Ynt: 18 Mart ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜ ve ÇANAKKALE DENİZ ZAFERİNİN 100.YILI KUTLU OLSUN

Şanlı tarihimizde bir dönüm noktası olan Çanakkale zaferinde şehit düşen atalarımızın ruhları şad olsun..

[smg05]

Ynt: 18 Mart ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜ ve ÇANAKKALE DENİZ ZAFERİNİN 100.YILI KUTLU OLSUN

Şehitlerimizin ve atalarımızın biz gelecekleri için şanlı tarih yazdığı günlerde ruhlardı şad olsun.

[34CHN85]

Ynt: 18 Mart ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜ ve ÇANAKKALE DENİZ ZAFERİNİN 100.YILI KUTLU OLSUN

Çanakkale şehitlerimizin hakkını odeyemeyiz allah onları cennetin en guzel yerini nasip etsin.

Çanakkale sehitliklerini 3 kez gezdim her seferinde tüylerim diken diken oldu Allah herkese gitmek nasip etsin türkiyede yasiyorsaniz görmelisiniz ülkemizin kıymetini daha iyi anlarsınız .
Saygılarımla.

[ratip]

Ynt: 18 Mart ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜ ve ÇANAKKALE DENİZ ZAFERİNİN 100.YILI KUTLU OLSUN

Bu aziz vatanı bize bırakmak için en değerli varlıkları olan canlarından vazgeçen şehitlerimize Allah'tan rahmet dilerim. Ruhları şah olsun.

[_emre26_]

Ynt: 18 Mart ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜ ve ÇANAKKALE DENİZ ZAFERİNİN 100.YILI KUTLU OLSUN

Yurdumuzun içinde bulunduğu şu bunalımlı günlerde yazılacak o kadar çok şey var ki aslında.
Ama böyle kutsal günlerde bu gibi şeylerden bahsederek, günün anlam ve önemini gölgelememek adına, BAŞTA YÜCE KOMUTAN MUSTAFA KEMAL ATATÜRK VE SİLAH ARKADAŞLARI OLMAK ÜZERE TÜM ŞEHİTLERİMİZE ALLAHTAN RAHMET DİLİYORUM. NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE.

[yusuf]

Ynt: 18 Mart ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜ ve ÇANAKKALE DENİZ ZAFERİNİN 100.YILI KUTLU OLSUN

ŞEHİTLERİMİZİN YEMEK LİSTESİ
SABAH ÜZÜM HOŞAFI
ÖĞLEN YEMEK YOK
AKŞAM TAM EKMEK

BAZI GÜNLER
SABAH KAHVALTI YOK
ÖĞLEN YARIN EKMEK
AKŞAM ŞEKERSİZ ÜZÜM HOŞAFI

BUĞDAY VE UN KALMADIĞI İÇİN DİĞER GÜNLER EKMEK İSTİKAKI YARIYA İNDİRLMİŞ

BU BENİ ÇOK YARALADI

[FacomX]

Ynt: 18 Mart ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜ ve ÇANAKKALE DENİZ ZAFERİNİN 100.YILI KUTLU OLSUN

http://www.yandex.com.tr/ sayfasında güzel bir tema yapmış lar 2 farklı tema geliyor ekran üzerinde mousun üzerindeki scroll tuşunu yukarı aşağı hareket ettirin

2 temayı görmek için ctrl+f5 basın

[kingdragon]

Ynt: 18 Mart ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜ ve ÇANAKKALE DENİZ ZAFERİNİN 100.YILI KUTLU OLSUN

Gelibolu yarımadası savaşlarında Göre'li üç kardeş

Britanya’nın başını çektiği itilâf devletleri, tahtını yitirme tehlikesiyle karşı karşıya bulunan Rus Çarı'na yardım için, Karadeniz'e geçmek amacıyla Çanakkale Boğazı'na yüklendi. (1914 Kasım) Anadolu insanı, o zamana değin görülmemiş bir direniş örneği göstererek, düşmanı yurduna sokmadı, Çanakkale Boğazı’ndan geçirmedi . Öldü, yaralandı, sakat kaldı... Onun destanı, kuşaktan kuşağa aktarıldı, unutulmadı, unutulmayacak da.

250.000 insanımızın öldüğü bu korkunç savaşa katılanlardan üçünün öyküsünü anlatalım bugün de. Üç kardeşin... Nevşehir'in Göre Köyünden Kofalakoğlu İbrahim Ağa’nın üç oğlu: Mehmet, Halit, İsmail...

Üç kardeş, Gelibolu'da üç ayrı birliğe gönderildi.

Savaşın ortalarına doğru, Mehmet Çavuş'un bulunduğu sipere, düşman savaş gemisinden atılan bir top mermisi düştü. Ortalık toz duman içine kaldı. Mehmet Çavuş, sağ bacağına gelen bir şarapnel parçası ile yaralandı. Bacak diz altından kesildi, Mehmet Çavuş, köyüne, Göre’ye gönderildi. Alman ve Türk doktorlar, ileride gözlerinin görmeme olasılığının bulunduğunu söylediler.

Halit, kardeşinin yaralandığını duymadı. Haftalar sonra Mehmet'in köyüne döndüğünü öğrendi. Ateşkesin sağlandığı bir gün, İsmail'in yanına gitti. Göre’den üç kişi daha vardı aynı birlikte. Biraraya gelip söyleştiler. Köylerinden, eşten dosttan sözettiler. Şu düşmanı başlarından bir defetsinler, sağ salim köylerine dönsünler, çiftleriyle çubuklarıyla uğraşacaklar, evlenip çoluk çocuğa kavuşacaklardı. Yıllardır savaşıyorlardı.

Balkan, Kafkas, Yemen... Yeterdi artık! Bu dünyaya savaşmak için mi gelmişlerdi! Umutları diri, özlemleri yakıcıydı. Gün sonunda, Halit, kardeşleriyle, arkadaşlarıyla kucaklaşıp helalleşti. Birliğinin yolunu tuttu.

Ertesi gün savaş, tüm acımasızlığıyla yeniden başladı. Sanki birileri "Haydi bu kadar dinlenme yeter, şimdi savaş zamanı!" diyerek borazanını öttürmüştü. Denizaşırı ülkelerden gelmiş, düşmanımız olmayan Yeni Zelanda, Avustralya, Hint askerleriyle, ülkesini savunmaktan başka bir amaçları bulunmayan Anadolu çocukları arasında korkunç savaş yeniden başladı.

İsmail, ayağa kalkmış, hücum borusu çalıyordu. Arkadaşları, süngü takıp düşmanın üzerine yürümüşlerdi. Ortalık toza dumana bürünmüştü. Göz gözü görmüyordu. Bir an borazan sustu. Mehmetçikler duralar gibi oldular.

Sonra daha bir hınçla atıldılar düşmanın üstüne. Borazancı İsmail vurulmuştu. Arkadan gelenler, onun üstünden atlayarak düşmana ulaştılar. Yaman bir vuruşma başladı.

Sonra yeniden ateşkes sağlanmıştı. Halit, kardeşinin birliğinde büyük zayiat olduğunu duymuştu. Komutanından izin alıp İsmail'in birliğine gitti. İsmail yoktu. Sordu soruşturdu. Birliğin komutanı, eliyle şehitlerin yattığı alanı gösterdi. Halit, kardeşini aramaya başladı. Yüzlerce şehit arasından onu nasıl bulacaktı? Burada herkes birbirine benziyordu. Yüzleri parçalanmış, kolları, bacakları kopmuş, tanınmaz duruma gelmiş...

Birden, İsmail'in sol elinin serçe parmağının olmadığı geldi Halit'in aklına. Köyde çiftçilik yaparken, sol eli kağnı tekerinin altında kalmış, serçe parmağı kopmuştu.

Halit, artık başına vardığı her şehidin sol elini alıp parmağına bakıyordu. Bir süre sonra buldu serçe parmağı kopuk eli. Yüzü tanınmayacak haldeydi İsmail'in.

Birlik levazımından kazma kürek aldı Halit. Derince bir çukur kazdı. Nasılsa sağ kalmış askerlerin yardımıyla taşıdı İsmail'i çukura. Üzerine kürek kürek toprak atmaya başladı. Birden İsmail'in parmağında parlayan yüzüğü gördü.

Mezara inip çıkardı yüzüğü. Belki İsmail'in bir yavuklusu vardı köyde, belki de sözlüsü... Köye döndüğünde, İsmail'i soran bir kara yazgılı çıkarsa, yüzüğü ona verirdi. Yoksa anası Nesibe kadına... "Oğlundan bir andaç" diyerek... Yeniden toprak atıp kapattı mezarı. Bulabildiği taşlarla çevirdi. Mezarın başucuna çöküp, ağlaya ağlaya , ellerini göğe açarak kardeşi için dua etti.

Düşman orduları Boğaz’dan geçemeyince, yüzgeri edip dönüp gittiler. Savaş sona erince, Halit, köye döndükten sonra evlendi. Yeniden çiftçiliğe başladı. 1945 yılında öldü.

Mehmet Çavuş, Ulukışla'ya trenle, oradan da at arabasıyla köyüne döndü. Bir süre yaralarının iyileşmesini bekledi. Daha sonra ağaçtan bir ayak yaptılar kendisine.

Gerektikçe ağaç ayağı taktı bacağına, bastonuna dayana dayana, zorlanarak da ola, istediği yere gitti geldi. Bu durumdan dolayı kendisine "Ağaçayak" lakabını taktılar. Doktorların söylediği gibi, birkaç yıl sonra bulanık gören gözleri artık hiç görmez oldu. Annemin babası, dedem Ağaçayak Mehmet Çavuş, 1965 yılında öldü.

Bu öyküyü, çocukluğumdan beri kimbilir kaç kez dinlendim büyüklerimden. Birgün yazmak, başkalarıyla paylaşmak duygusunu hep korudum. Bu, yalnız benim değil, Çanakkale'de yurdu için savaşmış tüm Anadolu insanının ortak öyküsü değil mi ?

[kingdragon]

Ynt: 18 Mart ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜ ve ÇANAKKALE DENİZ ZAFERİNİN 100.YILI KUTLU OLSUN

Burada bahsedilen İsmail o meşhur 57. Alay'ın borazancısı, hani o sağ kalanı olmayan alay.